Kjære du mi Randi kom hit lite granne 
du er den venaste jenta je' veit. 
Itte ska' je slå deg å itte bedra deg, 
snill ska' je væra kvar einaste dag. 
Snill ska' je væra kvar einaste dag, 
koke og steike og laga tel mat.

Trur du da Tørkjell at nokon vil ha deg 
sliken en stygging og leiing som du. 
Trur du at je' tel en bytting vil gje meg, 
som itte har hverken hus eller gård. 
Med så stygge legger og krokute lår, 
kølsvarte auer og måsagrått hår. 

Kjære du mi Randi forhast deg nå itte, 
sjå på deg sjøl før du skjeller ut meg. 
Sjå på de trevlene som henger nedom skjørtet, 
sjå på ditt belte som sidt henger ned. 
Nei, sop du og fei og gjør reint for di dør, 
sia kan du skjelle ut din venn som du gjør.

Nei, før enn je' soper og feier før deg Tørkjell, 
vil du itte inn kan du utafor stå. 
Vil du itte sjå på de trevlene som henger 
nedanfør skjørtet, så kast aua frå. 
Vel kan det hende at mitt belte henger ned, 
men buksa den slenger sosm en sekk om dine kne.

Kjære du min Tørkjell kom hit lite granne, 
du er den venaste guten je' veit. 
Så ska' vi steike oss litt flesk uti panne, 
laga te' mølje og den ska' bli feit. 
Her ska' vi leva i fred og i ro, 
og vi ska' nok få det så hyggelig vi to.